In deze handreiking legt de SER uit wat een veiligheidsaanpak inhoudt. De SER maakt daarbij steeds gebruik van een vergelijking: namelijk het volgen van een veiligheidsaanpak met het beoefenen van een sport. Net als in de sport, heb je regels nodig. Deze regels bepalen het kader waarbinnen je speelt, het speelveld als het ware.

Daarnaast heb je attributen nodig waarmee je speelt, je hulpmiddelen. Je speelt om te winnen, niet om te verliezen. Maar als je verliest, wil je er wel van leren zodat je de volgende keer wél wint. En hoe meer je oefent en speelt, hoe beter je wordt.

Deze handreiking beschrijft een veiligheidsaanpak die bestaat uit negen stappen. Ieder van deze stappen kun je beschouwen als een manier van kijken, of een manier van omgaan, met veiligheid. Je kunt dit vergelijken met de verschillende gezichtspunten van waaruit je naar een tenniswedstrijd kunt kijken: naar het spel, naar de spelers, naar de strategie of naar de grasmat.

Er is niet één beste manier van kijken, de verschillende manieren van kijken vormen samen één geheel. Dat is in de sport zo en dat is ook zo in de veiligheidsaanpak. Het maakt natuurlijk uit wat voor werk je doet en met hoeveel mensen. Ook dat bepaalt je veiligheidsaanpak.

Maar een goede veiligheidsaanpak omvat alle negen stappen die we in deze handreiking beschrijven.

(BRON SER)