Je hebt de uitzendkracht die moeite heeft om zelf een baan te vinden, je hebt de uitzendkracht die iets tijdelijks wil ter overbrugging, je hebt de uitzendkracht die veel verschillende ervaringen op wil doen, je hebt de uitzendkracht die heel bewust steeds wil wisselen van baan, je hebt de scholier student die het als bijbaan heeft, je hebt de uitzendkracht die de uitzendbaan gebruikt als opstap naar een vaste baan en triest genoeg heb je de uitzendkracht die al jarenlang noodgedwongen als uitzendkracht werkt en zo kan ik nog wel een A4 doorgaan.

Maar wat ze allemaal gelijk hebben is dat ze allemaal willen werken, meedoen en hun eigen brood willen verdienen en blijven verdienen. En vaak werkzaam in essentiële beroepen.

En ze willen allemaal de zekerheid om aan het werk te blijven. Nu kun je zeggen dat het inherent is aan het werken als uitzendkracht dat die onzekerheid nu eenmaal een feit is. Maar met die stelling ben ik het niet eens. Als uitzendwerkgever kun je het verschil maken door werk- en inkomenszekerheid te geven door in gesprek te blijven, proactief te plannen en te kijken naar de duurzame inzetbaarheid van de uitzendkracht.

Het is logisch dat je uitzendkrachten nu bijvoorbeeld een cursus “Wet financiële toetsing” geeft omdat daar vandaag veel vraag naar is, en dus nu werk. Maar die banen bestaan morgen niet meer, en met die gemotiveerde en loyale uitzendkracht moet je het gesprek aangaan, om kwaliteit te behouden, dubbel werk te vermijden en invulling te geven aan goed werkgeverschap.

Wat vraagt de markt overmorgen en wat is ervoor nodig om die goede uitzendkracht daar te krijgen. Er liggen veel meer functies bij elkaar in de buurt dan we denken, soms kan je gewoon overstappen naar iets anders als de digitale vaardigheden op pijl gebracht worden of met een korte cursus.

Mijn advies is dan ook voer het goede gesprek en je hebt naast een duurzaam inzetbare uitzendkracht ook een geweldig business model staan. En een uitzendkracht die werk en inkomenszekerheid heeft!

Op deze pagina vind je alle columns geschreven door Adriana Stel en Chantal Huinder.