Het afgelopen jaar heb ik daar ook best veel gesprekken over gevoerd met verschillende mensen. Waarbij we het dan vooral met elkaar hadden over dat we eens moeten stoppen met elkaar opjagen, alles willen doen en maar denken dat alles meteen moet.
Eigenlijk hoeft dat helemaal niet. Ik merk dat er steeds meer voorstanders komen van rust inbouwen. Rust om je af te vragen wat er nu daadwerkelijk toe doet voor jou. Rust om te kijken hoe het eigenlijk staat met je gezondheid. Rust om antwoorden tot je te laten komen die alleen in rust kunnen ontstaan. Rust om te kijken of je met z’n allen wel bezig bent met het juiste om jouw organisatie en haar medewerkers verder te brengen. Echt rust.
Zoals het altijd werkt als je ergens aandacht voor hebt, viel ook mijn oog, tijdens uiteraard een rust moment,op een artikel dat ging over het vorig jaar verschenen boek ‘Tijd genoeg, tijd tekort’ van Margriet Sitskoorn. Daarin schrijft ze dat westerse samenlevingen grotendeels volledig over zijn gegaan op kloktijd. Een tijd die sterk beïnvloed is door industrialisering, waarin alles zo efficiënt mogelijk moest. Dat werd helemaal losgekoppeld van wat goed is voor de mens. Het heeft ertoe geleid dat er in veel beroepen geen tijd meer is voor een sociaal praatje of elke handeling in dezelfde tijd moet gebeuren.
Toch zou het juist moeten gaan om gebeurtenistijd, een subjectieve tijd, ofwel de tijd die er voor nodig is. Zo schrijft Margriet in haar boek “Het is raar dat het gekoppeld is aan kloktijd, want tijd hoort gekoppeld te zijn aan mensen. Anders wordt het heel dwingend en ongezond. We moeten mensen als mens zien en niet als productiefactor. Nu hebben we een hele enge definitie van succes, in termen van geld, macht en productiviteit. In plaats van geluk en gezondheid op de lange termijn.” En daar ben ik het helemaal mee eens want net als Margriet, geloof ik dat een balans tussen kloktijd en gebeurtenistijd bijdraagt aan het behalen van de doelen van de organisatie. Zoals ze schrijft: "Tijd is niet alleen geld. Tijd is ook contact, rust, geluk, gezondheid, et cetera.”
Daarom wens ik voor 2024 de uitzendbranche dan ook rust toe en een goede balans in tijd. Waarbij we echt een beweging maken naar gebeurtenistijd. Vraag je eens af hoeveel aandacht je besteedt aan contact, rust, geluk, gezondheid, etcetera. Juist ook voor je uitzendkrachten. Bij Doorzaam hebben we in elk geval veel dienstverlening beschikbaar om je hierbij te ondersteunen.
Een voorbeeld daarvan is onze leerzame training ‘Minder stress, meer energie’. Deze training laat fantastische cijfers zien in opbouw van gezondheid, slaap, ademhaling etc. In slechts zes weken stijgen de cijfers die deelnemers geven van een vijf naar een zeven en gedurende een jaar blijft daar een stijgende lijn in zitten. Waarom geven we die niet veel meer weg aan onze uitzendkrachten? Wellicht een kwestie van tijd?
Of waarom investeren we niet nog meer in de gesprekken met onze uitzendkrachten? Waarbij we vragen hoe we hen kunnen ondersteunen.Je kan ze daarbij ons Ontwikkelbudget aanbieden of een Scholingsvoucher cadeau doen. Zo kunnen zij een training kiezen die ze zelf leuk vinden en niet wat vanuit de werkgever gevolgd moet worden.
Dat het een kwestie van tijd is, is begrijpelijk. De grote vraag is dan ook waar besteed je jouw tijd aan en hoe bewust ga je daar eigenlijk mee om?
Ook bij Doorzaam moeten we natuurlijk waken voor onze tijd. Ik benoemde het al tijdens de opening van ons vorige congres: “Het liefst willen wij alles tegelijk doen, helemaal geen keuzes maken en alles kunnen doen om nog veel meer uitzendkrachten te bereiken dan we nu al samen met jullie doen”.
Dat is ook voor ons niet mogelijk. Wij moeten ook een goede balans hebben en houden. Keuzes maken. Rust pakken. En zoals we ons congres in november afsloten ‘klein durven dromen om ver te komen.’ Ook dat wens ik ons allen toe. Dat we door rust en de juiste tijdsbalans ook komen tot heel veel mooie kleine dromen om ver te komen in 2024. Door te ontwikkelen juist door rust. Hoe ga jij dat doen komend jaar?